Köpekler insana en yakın hayvanlardan birisidir hatta bir numaradır. Bir lokma ekmek versen unutmaz, seni yıllarca korur. Nankörlük nedir bilmezler. İnsanın evladı bile mezarına uğramazken köpekler sahiplerinin mezarlarını sık sık ziyaret ederler. Köpekler niçin öldürülür? Köpek pis bir hayvan mıdır? Kur’an bu konuda ne diyor?

Allah kediyi de köpeği de insana yakın olarak yaratmıştır. Bu hayvanlar insanı stresten uzaklaştırdığı gibi diğer bazı konularda insana yardımcı olur. Kediler evin çevresindeki yılanı, çıyanı, akrebi, fareyi ve daha bir çok zararlıyı yakalayıp yer. Köpekler de hem hayvanlarımıza bekçilik yaparlar hem evlerimizi korurlar hem polislere yardımcı olurlar hem de avlanmakta kullanılırlar.

Peygamber efendimizin evde köpek beslemekle ilgili hadisi  var mı?

Yetiştirilmiş av köpeklerini avlanmada kullanırız. Vurduğunuz hayvanları alıp bize getirirler. Elleri olmadığı için bunu ağızlarıyla yaparlar. Salyaları taşıdıkları ava bulaşır. Hatta ete de geçme ihtimali olabilir ve et yıkandığı zaman kiri üzerinden tam olarak atılabilen bir şey değildir çünkü yağlıdır. Böyle olduğu halde köpeğin ağzıyla tutup bize getirdiği eti veya bizim için yakalamış getirmiş olduğu hayvanın etini yemek, Allah’ın indirdiği Kitap’ta bize helal kılınmıştır.

Kur’an’da Köpek murdar, diye bir ayet yok. Allah Kur’an’ı Kerim’de şöyle buyuruyor:

5: MAİDE / 4. Kendilerine nelerin haram kılındığını soruyorlar. De ki temiz ve iyi olanlar size helal kılındı. Allah’ın size öğrettiklerini onlara öğreterek onları eğitiyorsunuz. Eğittiğiniz evcil avcı hayvanların sizin için tuttukları şeyleri yiyin ve yerken de Allah’ın adını anın. Allah’tan korkun. O, hesabı hızlı görendir. 

Ayette köpeğin tutup getirdiği  şeyi yememiz helalken nedense aktarılan hadislerde bir köpek düşmanlığı görürüz. Köpek murdar sayılır. O kadar murdar ki namaz kılanın önünden geçerse o kişinin namazı kabul olmaz.

Üstüne dokunursa o elbiseyle kılınan namaz kabul olmaz. Kedinin içtiği su murdar sayılmaz. Kedi sokağı ve evi dolaşır, sakınca görülmez. Bu hadis rivayetleri ne kadar doğru, bizlere ulaşana kadar başından neler geçti bilinmez. Bu hadislerden bir iki örnek verebiliriz:

Ebû Hüreyre radıyallahu anh‘den rivayet edildiğine göre Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurdu:

“Kim köpek edinirse, her gün o kimsenin amelinin sevabından bir kırat eksilir. Ancak ziraat veya koyun köpeği olursa o başka..” (Buhârî, Hars 3, Bedü’l-halk 17; Müslim, Müsâkât 59. Ayrıca bk. Tirmizî, Sayd 17; Nesâî, Sayd 13)

Müslim’in bir rivayetine göre (Müsâkât 57); “Av, koyun ve ziraat köpeği hariç, kim köpek edinirse, gerçekten onun ecir ve sevabından her gün iki kırat eksilir” buyurdu.

Not: Ebû Hüreyre kedileri çok sever ve kedi babası olarak anılır. “Ebû Hüreyre” lakabının kedi babası anlamına geldiği ve bu lakabı da Ebû Hüreyre’ye Peygamberimizin taktığı rivayet edilir.

Kur’an’ı Kerim’de ise lakap takmanın günah olduğu bildiriliyor. Peygamberimiz bir peygamber olarak böyle bir günahı işlemiş olabilir mi? Sizce bu rivayetin doğruluk derecesi nedir?..

Evde kedi, köpek beslemenin zararı ve yararı nedir?

Eskiden fare korkusuyla köy yerlerinde kedi beslerlermiş çünkü fare ambarları deler,  tahıllara yer ve içine kakasını idrarını yaparmış. Kedi beslemek bir zorunlulukmuş.

Şimdi evcil hayvanlarla insanlar duygusal bağlar kuruyorlar ve evlerinde hayvan besliyorlar. Kediler de köpekler de tuvalet ihtiyaçlarını gidermek zorundadır. Evde kedi ve köpek beslemek, hijyen açısından biraz düşündürücü olabilir. Bunun dışında bir sakıncası yoktur. 

Bazı hayvanlar gibi sokak köpekleri de kuduz hastalığına yakalanabilirler. Köpeklerin kurt gibi hayvanlarla boğuşması hastalanmalarına sebep olabilir ama kedilerde de aynı risk vardır.

Sonuç: Kedilere de farelerden kuduz mikrobu bulaşabilir. Evde kedi ile köpek beslemenin arasında büyük bir fark yoktur. Kediyi göklere çıkarıp köpeği yermek, biraz haksızlık olsa gerek. Hayvan hayvandır. Hijyenik bir ortamda yaşamak bir insan için önemliyse o insan evde hayvan beslemek istemez.

Kaynak:

Kur’an: Maide Suresi 4. Ayet

Hadis: (Buhârî, Hars 3, Bedü’l-halk 17; Müslim, Müsâkât 59. Ayrıca bk. Tirmizî, Sayd 17; Nesâî, Sayd 13)