Giriş:

İnsanlık tarihindeki en temel çatışmalardan biri, iyilik ve kötülük arasındaki mücadeledir. Bu mücadele, Allah’ın yarattığı her şeyi ilmiyle kuşatması ve şeytanın düşmüş olduğu kötülük halini de içerir. Kuran’da belirtildiği gibi bu çatışmanın önemli bir anı: Allah yeryüzünde bir insan yaratacağını meleklere bildirdikten sonra Âdem’i yaratmıştır. Adem’in yaratılışı tamamlanınca Âdem’in yaratılışına şahit olan meleklerden ve meleklerin içinde bulunan İblis’den Allah’ın ilmi ve gücünün büyüklüğüne boyun eğerek Allah’a secde etmeleri emriyle verdikleri imtihandır.

Allah, yarattığı her şeyi ilmiyle kuşattığı ve kalplerden geçirilenleri bildiği için şeytanın kötü birisi olduğunu biliyordu ama buna Allah’ın kendinden başka şahit yoktu. Allah, başka şahitler de oluşmasını istedi ve melekleri imtihan etti.

Allah Adem’in yaratılışını tamamladı. Melekler bu yaratılış öncesi Allah’a verdikleri Allah’a boyun eğme (secde etme) sözünü yerine getiren Meleklerin tümü Allah’ın ilmi ve gücü karşısında Allah’a bir kez daha boyun eğdiler (secde ettiler). Şeytan ise Allah’ın yarattığını küçümsedi ve kibirlenenlerden oldu.

Bu imtihan sonucunda hem melekler hem de Âdem, Allah’ın kalplerden geçeni bildiğine, ilminin ve gücünün büyüklüğüne ve de şeytanın ne kadar kötü ve kibirli bir yaratık olduğuna şahit oldular. Böylece imanlarını tazelediler.

İblis, Âdem’e zarar vermek için planlar yapmaya başladı, kıyamete kadar yaşamak için Allah’tan izin aldı ve cennette yaşamaya devam etti. Ne zaman ki Hz. Âdem ve Hz. Havva’ya vesvese verip yasak ağaçtan yemelerine sebep oldu, o zaman hep birlikte cennetten çıkarılarak yeryüzüne indirildiler.

Şeytan iradesini kötüye kullanmayı tercih eden bir varlıktı. Her şeyin yaratıcısı ve her şeyi ilmiyle kuşatmış olan Allah, şeytanın kötü biri olduğunu ortaya çıkarmasaydı ve durup dururken sırf kalbinden geçirdiği şeylerden dolayı onu cennetten çıkarmış olsaydı, şeytana karşı adaletsiz davranmış olacaktı.

Kalplerdekini ancak Allah bilir. Şeytanın planlarını ve kalbinden geçirdiği kötü düşünceleri bilmeyen melekler Allah’ın adaletinden şüpheye düşeceklerdi. İblise haksızlık yapıldığını düşüneceklerdi.

Adem, nasıl şeytanın imtihanı olmuş ve onun iyi meleklerin içinden ayrışmasına sebep olmuşsa, şeytan da insanın imtihanı olmuş ve kötü insanlarla iyi insanların birbirinden ayrışmasına sebep olmaktadır. Böylece şeytanın peşi sıra giden kötü insanlar, cennete giderek cennetteki iyi insanları rahatsız edemeyeceklerdir. Şeytanla birlikte cehenneme gidecek ve yaptıkları kötülüklerin cezasını çekeceklerdir.

Sonuç:

Şeytanın düşüşü ve insanlık tarihindeki etkileri, iyilik ve kötülük arasındaki temel mücadeleyi gösterir. İblis’in kibir ve isyanı, Allah’ın adaletini ve insanın imtihanını vurgular. Bu, insanların iyi ve kötü arasında seçim yapmalarına ve sonuçlarına katlanmalarına olanak tanır. İnsanlar, İblis’in yolunu seçerlerse, cehennemle sonuçlanan bir yola girerler; ancak doğru yolu seçerlerse, cennetin nimetlerine ulaşırlar.