Gökyüzü mavi bir örtüyle kaplıydı, altında rengarenk çiçeklerin bulunduğu bir çimenlik vardı.

Bu çimenlikte, parıldayan güneş ışınları altında birlikte yaşayan papatyalar vardı. Hafif bir rüzgar esiyordu. Rüzgarın esintisi onları sağa sola sallıyordu. Güneş, onlara doğru ışıklarını gönderdi.

Güneş, “Merhaba Papatyalar! Bugün nasıl hissediyorsun kendinizi?” diye sordu.

Hafif esen rüzgârla sallanan Papatyalar, “Merhaba Güneş! Teşekkür ederiz, sen her zaman harikasın. Işığın ve sıcağın bizi hep mutlu kılıyor.” dediler.

Güneş, “Güzel bir gün, değil mi? Nasıl geçiyor sizin için?” diye merakla sordu.

Papatyalar, “Günler burada her zaman sakin ve huzurlu geçiyor. Senin ışığınla büyümek, çiçeklerimizi açmak harika bir duygu.” dediler, sevinçle.

Güneş: “Her gün sizi aydınlatmak, enerjimle size beslemek benim için büyük bir zevk. Birlikte pek çok değerli günler geçirdik.” diye ekledi.

O günü sonuna kadar sohbet ederek geçirdiler. Güneş gökyüzündeki serüvenlerini paylaştı. Papatyalar yeryüzündeki serüvenlerini paylaştılar.

Güneş, her sabah doğup Papatyaları uykudan uyandırdı. Her sabah Papatyaların yanında parlayarak doğanın güzelliklerini birlikte kutladılar.