Okumayı, Öğrenmeyi Seven ve Başarının Sırrını Keşfeden İki Arkadaş
Bir varmış bir yokmuş, küçük bir köyde Ayşe ve Ali adında iki yakın arkadaş yaşarmış. Bu iki çocuk, okulda öğrenmeyi çok severlermiş. Her sabah güne enerjik başlar, öğretmenlerinden yeni bilgiler öğrenirlermiş. Eve gelince bahçede oturur hem dinlenir hem de okulda öğrendiklerini heyecanla okuyarak tekrarlarlarmış çünkü başarının sırrının bol tekrar yapmak olduğunu anlamışlar. Öğrendiklerini tekrarladıkça da kendilerine güvenleri artmış.
Dostluğun ve Fedakarlığın Getirdiği Mutluluk Masalı
Bir zamanlar, yemyeşil bir ormanın kenarında, serin bir gölün kıyısında minik bir serçe yaşardı. Bu serçenin adı Maviş’di. Maviş rüzgârla dans etmeyi, gökyüzünde süzülmeyi çok severdi. Günlerini arkadaşlarıyla şarkılar söyleyerek geçirirken, bir gün ormanın derinliklerinden gelen bir ses dikkatini çekti. Bu ses, ağlama sesine benziyordu. Merakına yenik düşen Maviş, sesin kaynağını bulmak için uçmaya başladı.
Gökyüzü mavi bir örtüyle kaplıydı, altında rengarenk çiçeklerin bulunduğu bir çimenlik vardı.
Bu çimenlikte, parıldayan güneş ışınları altında birlikte yaşayan papatyalar vardı. Hafif bir rüzgar esiyordu. Rüzgarın esintisi onları sağa sola sallıyordu. Güneş, onlara doğru ışıklarını gönderdi.
Merhaba sevgili çocuklar! Size güzel bir masalım var. Bir zamanlar Uzak bir ormanın kalbinde, renkli çiçeklerle süslü bir vadide, küçük bir karınca köyü bulunmaktaydı.
BİZ BİZE 